
Tahmini 15-16 yaşlarındaydım
Evimize misafir gelmişti.
Evin kızı olarak herkese birer bardak çay ikram edip hemen odama çekildim.
Ben ortalıkta görünmezsem birileri benim yerime bu işleri yapabilirdi.
5-10 dakika sonra babam odama geldi ve misafirlerin çaylarının bittiğini, yeniden doldurmamı söyledi.
Hemen ergen asiliği ile “ Baba ya, annem orada oturuyor o doldursun” dedim.
“Çayları kimin dolduracağı önemli değil. Ben de doldurabilirim. Önemli olan senin başladığın bir işi bitirmen. Hayatta başladığın bir işi bitirmeyi öğrenmezsen her anlamda hep yarım kalırsın. Zorluğu görünce hep pes
Edersin. Hadi şimdi kalk ve başladığın işi bitir.” Dedi
Kendi kendime “ amma felsefe yaptı” deyip gülmüştüm. O an söyledikleri benim için anlamsız gelse de hayatım boyunca hangi iş ara versem veya sonunu getiremesem babamın söyledikleri gelir aklıma.
Sonra bir gayretle sonuna kadar yapmaya çalışırım.
Siz de çocuklarınızın başladığı işleri bitirmeleri konusunda mutlaka teşvik edici olun.
Hatta bunu çok küçük yaşlarda yapmaya başlayın. Oyuncak toplamak ve koli içine koymak istemiyorsa siz toplamayın, toplamasına yardım ederek sonuca ulaştırın.
Yaptını yamuk bile toplasa sonuna kadar kendi düzeltsin, uğraş versin. Yemek yediği tabağı makinaya koysun.
Birine su veriyorsa bitirdiği zaman bardağı elinden alsın.
Yeni nesil annelerin en büyük hatası bu sanırım.
Onların başladığı işi biz bitiriyoruz. Ya da onların bir işe başlamalarına hiç müsaade etmiyoruz.
Sonra çabuk pes eden, istikrar gösteremeyen bir nesil büyüyor olabilir mi?
1 Response
[…] Diğer Hikayeleri Okuyunuz […]